Για μια ψυχή που αρχίζει να δίνει ΧΡΩΜΑ στη ζωή μου

Βρίσκομαι στο δωμάτιό μου με την ανηψιά μου. Κοιμάται. Κι εγώ ώρες ώρες κάθομαι και τη χαζεύω. Κοντεύει να κλείσει τους δύο μήνες.
Μια κοιμάται, μια ξυπνάει. Μία τρώει μία κλάνει. Μία χέζει μία κατουράει. Τα χει όλα γραμμένα στο μουνί της. Μαμ κακά και νάνι. Τόσο αθώα... Μια στάλα είναι. Τη βλέπεις και ηρεμείς. Το γέλιο της τόσο γλυκό... Το κλάμα της τόσο μελωδικό...
Όταν ακούει αυτό το τραγούδι σταματά να κλαίει. Της το σιγοτραγουδώ και με κοιτάζει με ένα απαλό βλεμα.
Πριν λίγο έκλεισε ο υπολογιστής. Κλείνει κάθε φορά 2 ώρες μετά απ' όταν τον ανοίξω για έναν ανεξήγητο λόγο... Μου χάλασε τον οιρμό (ελπίζω να ναι αύτη η σωστή λέξη) των σκέψεών μου.

Beautiful sunrise in your eyes
Burning like a flame
Beautiful COLORS inside me
Calling out your name

♪ ♫

ΑΠΛΑ ήθελα κάτι να γράψω...

Αυτή τη στιγμή που γράφω θα ήθελα να μουν κάπου αλλού. Σε μια συναυλία. Και μετάνιωσα που δεν έμεινα λίγο ακόμα. Έχω μετανιώσει πολλές φορές για πράγματα που δεν έχω κάνει. Και τώρα κάθομαι και γράφω... Δεν ξερω τι γράφω. Απλά σκέφτομαι... και γράφω. Κι η ζωή ίσως να ναι τόσο απλή. ΑΠΛΑ χρειάζεται να εκφράζεσαι. Εκφράζομαι, εκφράζεσαι, εκφράζεται, εκφραζόμαστε, εκφράζεστε, εκφράζονται. Όποιος εκφράζεται να σηκώσει το χέρι. Και να εκφραστεί.
Και μετά από την ιδέα να βρώ τι παίζει about ''εκφράζομαι'' στο γλουγλου να τι ξέθαψα: "εκφράζομαι < μέση-παθητική φωνή του ρήματος εκφράζω" καλά αυτό το ξέραμε. "(για ανθρώπους) χρησιμοποιώ το λόγο κατά ένα ορισμένο τρόπο π.χ. αν και τόσο μικρός, εκφράζεται σαν ώριμος άνθρωπος" αρά... για να εκφραστει κανείς χρειάζεται να χειρίζεται καλά το λόγο θα μπορούσαμε να πούμε. "εκδηλώνω τις σκέψεις και τα συναισθήματά μου, εξωτερικεύω τον εσωτερικό μου κόσμο π.χ. εκφράζομαι παίζοντας μουσική" Έκφραση δεν είναι μόνο λόγια. Είναι και πράξεις. Υπάρχουν πράγματα που δεν λέγονται. Και η έκφραση κυρίως αυτό είναι. Ίσως και ο συνδιασμός πράξης και λόγου. Ποιός ξέρει; Ο καθένας βέβαια έχει το δικό του τρόπο έκφρασης. Άλλωστε ο κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός. Πολλοί χρησιμοποιούν τη μουσική ώς τρόπο έκφρασης, άλλοι τον αθλητισμό, άλλοι το χορό, άλλοι τη ζωγραφική, άλλοι την υποκριτική, άλλοι την ποίηση, το γράψιμο και άλλοι ΑΠΛΑ τον εαυτό τους. Γιατί το απλό είναι τόσο δύσκολο;

Μια ασυνήθιστη μέρα

Τι μέρα κι αυτή... Με ξύπνησαν τ’ αδέρφια μου μετά από 5 ώρες ύπνο να πάμε για τρέξιμο. Στην αρχή βαριόμουν απίστευτα, άσε που πρώτη φορά πάω σε στάδιο για τρέξιμο (και γενικά για τρέξιμο). Σιγά σιγά όμως, καθώς άρχισα να ξυπνάω και λίγο, μου φάνηκε καλό. Αλλά τα γομάρια δεν μου παν ότι θα χει και γήπεδο, να πάρω και την μπάλα ποδοσφαίρου. Την επόμενη φορά πάντως θα την πάρω. Ολόκληρη γηπεδάρα και να μην την εκμεταλλευτούμε, λέει; Δεν λέει...
Είναι υπέροχο να αθλείσαι... Ειδικά το πρωί. Σε ζωντανεύει, σου δίνει ενέργεια για όλη τη μέρα! Ο αθλητισμός είναι τρόπος ζωής και προσφέρει υγεία, σωματική και ψυχική. Δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην αγαπάει τουλάχιστον ένα άθλημα. Και είναι τόσα πολλά... Ατομικά όπως τρέξιμο, κολύμβηση ποδηλασία, ιππασία, πιγκ-πογκ (άντε... να το γράψω και επιτραπέζια αντισφαίριση) και ομαδικά όπως ποδόσφαιρο, μπάσκετ, βόλεϊ, πόλο. Τα ομαδικά αθλήματα διδάσκουν πολλές αξίες της ζωής που συμβάλλουν στην καλή συνύπαρξη των ανθρώπων. Ισότητα, συνεργασία, σεβασμό, αλληλοβοήθεια, προσπάθεια...
Μετά το τρέξιμο, κατά τις 12, πήγα με τον πατέρα και τον Big Bro στο χωριό. Είχε πασχαλιάτικο πανηγύρι. Στην αρχή που φτάσαμε ήταν γύρω στα είκοσι άτομα. Μέχρι το τέλος θα ‘ταν κι εξήντα άτομα. Πήραμε λοιπόν μπύρες, έξι σουβλάκια, μισό κοτόπουλο και πατάτες. Κι εκεί που σκεφτόμουν πως επιτέλους θα φάω για τα καλά, μιας και δεν είχα φάει για πρωινό, μας φέρνει ο τζές κάτι κρύα, ωμά σουβλάκια. Τσιμπολόγησα το κοτόπουλο, χλαπάκιασα και κάμποσες πατάτες, ήπια την μπύρα μου, σβούριξα κι ένα χορό και τέλος πήγα να πάρω την μπάλα. Έξω ήταν και κάτι άλλα παιδιά και τους πρότεινα να παίξουμε κάτι τοις (τις/της/τεις/τυς θα σας γελάσω...). Πήγαμε στις μπασκέτες να παίξουμε 31, παρ’ ότι είχαμε μπάλα ποδοσφαίρου ελάχιστα ξεφούσκωτη. Και είχε πλάκα! Γιατί το παν δεν είναι να παίζεις για να κερδίσεις, αλλά να παίζεις για να χαρείς. Όταν παίζεις για να κερδίσεις δεν χαίρεσαι, δεν χαλαρώνεις. Αντίθετα πιέζεσαι και αγχώνεσαι. Η ζωή άνετα ταυτίζεται με το παιχνίδι.
Κι αφού χορτάσαμε παιχνίδι, πήγαμε στη χαράδρα, στους γκρεμούς που εξερευνούμε το καλοκαίρι. Και είχαν καταστραφεί... Έκαναν έργα και γκρέμισαν τους γκρεμούς. Πλέον δεν έχει πολύ ύψος η χαράδρα και έχει γεμίσει νερά, σαν ποτάμι... Άντε από φέτος να θυμηθώ να πάρω και το μαγιό μου. Στον "καταράχτη", που έβγαζε λίγο νερό, τώρα έχει πολύ περισσότερο. Έχει αλλάξει τελείως αυτή η περιοχή... Χρειάζεται εξερεύνηση :P. Ένας τόπος, τόσες αναμνήσεις... Ένας τρόπος να ξεφεύγεις από τη ρουτίνα της καθημερινότητας της πόλης, η ΦΥΣΗ! Και πάνε να την καταστρέψουνε κ αυτή...

7 πράγματα που μου αρέσουν

1. Η μουσική
2. Τα έντονα χρώματα
3. Το άρωμα του πορτοκαλιού
4. Το παστίτσιο
5. Η γνώση
6. Να κάθομαι το βράδυ στο μπαλκόνι και να βλέπω τον ουρανό
7. Ο αριθμός 7