Βρίσκομαι στο δωμάτιό μου με την ανηψιά μου. Κοιμάται. Κι εγώ ώρες ώρες κάθομαι και τη χαζεύω. Κοντεύει να κλείσει τους δύο μήνες.
Μια κοιμάται, μια ξυπνάει. Μία τρώει μία κλάνει. Μία χέζει μία κατουράει. Τα χει όλα γραμμένα στο μουνί της. Μαμ κακά και νάνι. Τόσο αθώα... Μια στάλα είναι. Τη βλέπεις και ηρεμείς. Το γέλιο της τόσο γλυκό... Το κλάμα της τόσο μελωδικό...
Όταν ακούει αυτό το τραγούδι σταματά να κλαίει. Της το σιγοτραγουδώ και με κοιτάζει με ένα απαλό βλεμα.
Πριν λίγο έκλεισε ο υπολογιστής. Κλείνει κάθε φορά 2 ώρες μετά απ' όταν τον ανοίξω για έναν ανεξήγητο λόγο... Μου χάλασε τον οιρμό (ελπίζω να ναι αύτη η σωστή λέξη) των σκέψεών μου.
Beautiful sunrise in your eyes
Burning like a flame
Beautiful COLORS inside me
Calling out your name
♪ ♫
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου