Αυτή τη στιγμή που γράφω θα ήθελα να μουν κάπου αλλού. Σε μια συναυλία. Και μετάνιωσα που δεν έμεινα λίγο ακόμα. Έχω μετανιώσει πολλές φορές για πράγματα που δεν έχω κάνει. Και τώρα κάθομαι και γράφω... Δεν ξερω τι γράφω. Απλά σκέφτομαι... και γράφω. Κι η ζωή ίσως να ναι τόσο απλή. ΑΠΛΑ χρειάζεται να εκφράζεσαι. Εκφράζομαι, εκφράζεσαι, εκφράζεται, εκφραζόμαστε, εκφράζεστε, εκφράζονται. Όποιος εκφράζεται να σηκώσει το χέρι. Και να εκφραστεί.
Και μετά από την ιδέα να βρώ τι παίζει about ''εκφράζομαι'' στο γλουγλου να τι ξέθαψα: "εκφράζομαι < μέση-παθητική φωνή του ρήματος εκφράζω" καλά αυτό το ξέραμε. "(για ανθρώπους) χρησιμοποιώ το λόγο κατά ένα ορισμένο τρόπο π.χ. αν και τόσο μικρός, εκφράζεται σαν ώριμος άνθρωπος" αρά... για να εκφραστει κανείς χρειάζεται να χειρίζεται καλά το λόγο θα μπορούσαμε να πούμε. "εκδηλώνω τις σκέψεις και τα συναισθήματά μου, εξωτερικεύω τον εσωτερικό μου κόσμο π.χ. εκφράζομαι παίζοντας μουσική" Έκφραση δεν είναι μόνο λόγια. Είναι και πράξεις. Υπάρχουν πράγματα που δεν λέγονται. Και η έκφραση κυρίως αυτό είναι. Ίσως και ο συνδιασμός πράξης και λόγου. Ποιός ξέρει; Ο καθένας βέβαια έχει το δικό του τρόπο έκφρασης. Άλλωστε ο κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός. Πολλοί χρησιμοποιούν τη μουσική ώς τρόπο έκφρασης, άλλοι τον αθλητισμό, άλλοι το χορό, άλλοι τη ζωγραφική, άλλοι την υποκριτική, άλλοι την ποίηση, το γράψιμο και άλλοι ΑΠΛΑ τον εαυτό τους. Γιατί το απλό είναι τόσο δύσκολο;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου